Drie kandidaten staan gevangen in een cirkel van oogverblindend wit licht. Ze zweten zo hard dat de microfoon, hun enige houvast, uit hun greep dreigt te glippen. Ribben gaan op en neer, zowel van de inspanning die net werd geleverd als op bevel van een brein dat niet kan beslissen tussen fight of flight.

De winnaar wordt aangekondigd. De glimlach die zonet nog de hoeksteen van hun houding was, wordt plots een molensteen om hun nek. Nummer één wil beginnen aan een vreugdedansje maar bedenkt net op tijd dat ze nummer twee moet feliciteren met haar plaats als eerste van de verliezers. Nummer twee glimlacht, maar haar ogen tranen, brandend van de spot die haar blijft zoeken. De rest van haar gezicht verraadt hoe verraden ze zich voelt. Zij zou ver geraken. In haar werd geloofd. Gelukkig is ze maar een paar seconden in beeld. Nummer drie wordt meer genade gegund. De camera draait nooit meer haar kant uit.

Waar wordt gewonnen, wordt nog vaker verloren. Van de blokken steen waaruit Venus en David zijn gehouwen, ligt meer op de grond dan werd bijgehouden. Er is veel meer gruis opgeveegd en afgevoerd dan er nog steen op de sokkel staat. Van de verliezers hoor je achteraf niet veel in de media. Nochtans zijn zij de voorbeelden die we moeten zien wanneer we in zak en as zitten, gedumpt door ons lief, op straat gezet na een zoveelste saneringsronde.

Wat doe je als je droom en je zelfbeeld aan diggelen geslagen worden? Wat is de beste manier om jou terug in elkaar te lijmen?  Gebruik je dezelfde scherven om hetzelfde te bouwen of is een andere vorm beter geschikt? Probeer je de barsten te maskeren of laat je ze opvallen met een gouden randje? Blijf je liever liggen wachten tot je ziet welke planten er opschieten met jouw verleden als voedingsbodem? 

Kortom, van elke medaille die wordt uitgereikt, wil ik ook de keerzijde zien. Ik wil zien dat Bakker Y na zijn deelname aan Bake Off zijn oven toe last maar dat Bakker Z toch gewoon zijn droom volgt en in bijberoep schunnige taarten bakt voor vrijgezellenavonden. Na een seizoen van De Mol wil ik zien hoe Kandidaat A af en toe het schoolwerk van zijn kinderen saboteert of hoe Kandidaat B stiekem gaat valschermspringen terwijl hij op zakenreis is. Ik wil weten of de knullige gedichtjes van Vrijgezel 1 in The Bachelorette zijn uitgegroeid tot een dichtbundel. Smijt Vrijgezel 2 zich meteen na zijn afwijzing terug in het uitgaansleven of ziet zijn toekomst er minder rooskleurig uit?

Maak een programma over de verliezers, want wie niet wint, is verloren. En de weg terug vinden doe je liever niet alleen.